Comfortably Numb

  Θέλω να μείνω εδώ, εδώ σε τούτο εδώ το κρεβάτι με τις δυο σπασμένες πλάκες, το άβολο στρώμα και τα σκληρά μαξιλάρια, εδώ, ξαπλωμένη δίπλα σε έναν άνθρωπο που μεταμορφώνεται σε χίλιους άλλους, ξαπλωμένη δίπλα στην πραγματοποίηση όλων τον επιθυμιών μου, θέλω να μείνω εδώ, ξαπλωμένη, για πάντα. Να ζήσω και να πεθάνω εδώ. Στην ειρήνη. Στην αρμονία της μουσικής. Εδώ. Αλλά, είναι που, πρέπει να σηκωθώ, πρέπει να σε πάρω τηλέφωνο, ν' ακούσω ό,τι έχεις να μου πεις. Δεν θέλω να πεις τίποτα. Κι ύστερα δεν θέλω να μείνω εδώ, ξαπλωμένη πλάι στο τίποτα, ονειροβατώντας, θέλω να νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει, το αίμα, θέλω να νιώσω το αίμα, πρέπει να σε πάρω τηλέφωνο γι' αυτό θα σηκωθώ, ναι, τώρα, δυο λεπτά μόνο, δυο λεπτά ακόμα, αντέχεις δυο λεπτά χωρίς ένα τηλεφώνημά μου, το ξέρω..Δυο λεπτάκια ακόμα.. Πάντα θα ποθούμε δυο λεπτάκια ακόμα..