Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Εκεί

 Η αταξία των σκέψεων δεν διορθώνεται· το βουητό του εαυτού δεν αποσιωπάται· η ενοχή δεν στερεύει· οι κατηγορίες δεν διαγράφονται· ο χρόνος δεν σταματά να κυλά· η εντροπία δεν ανακάμπτει την πορεία της. Ό,τι σπασμένο δεν επισκευάζεται, ό,τι χαμένο δεν επιστρέφει.
 Απλώς,
  όλα ετούτα παύουν να έχουν την παραμικρή σημασία.
 




  Τέλος δεν έχει η θάλασσα
κι όποιος την εξαντλήσει
να μας αφήσει στ' ανοιχτά
και σπίτι να γυρίσει 


Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

 Σηκώνει βλέμμα. Κοιτάζει στα μάτια. Βαθιά αναπνοή. Won't look away if you don't look away. Υπόσχεται. Αθετεί υπόσχεση, κατεβάζει βλέμμα. Αναπάντεχο. Έτσι θα πει. Αναπόφευκτο και αναπάντεχο. Αγγίζει. Νιώθει. Ρυθμός με τα ακροδάχτυλα στο γόνατο. Νταπ-νταπ-νταρανταπ-νταπ. Μουρμουρίζει μελωδία. Αλλάζει στάση, ανασηκώνεται, βγάζει καπνό-φιλτράκια-χαρτάκια. Φίλτερ στο στόμα, σκιν στο χέρι, καπνός ανοιχτός στην ποδιά. Χούφτα καπνός, τοποθετεί στο σκιν, στρίβει, βάζει φίλτερ στην άκρη. Στρίβει πάλι, γλύφει, κολλάει. Θαυμάζει. Στραβό χαμόγελο, σκατά το 'στριψα. Σταρχιδισμός. Αναπτήρας; Σηκώνει βλέμμα, ψάχνει αναπτήρα. Συναντάει ανεπιθύμητα επιθυμητό βλέμμα, μπζζζ, κολλάει. Βαθιά αναπνοή. Won't look away. Υπόσχεται, αθετεί, τραβάει βλέμμα, εντοπίζει αναπτήρα. Δεν φτάνει, ζητάει πάσα. Αρνούνται πάσα, βρίζει, ξαναζητάει πάσα. Σταρχιδισμός. Σηκώνεται, αρπάζει αναπτήρα. Στριφογυρίζει στα χέρια. Ρυθμός με τα ακροδάκτυλα στο γόνατο. Νταπ-νταπ- νταραντάπ-νταπ. Τσιγάρο στριμμένο σκατά στο δεξί χέρι. Γουλιά μπύρα πρώην παγωμένη, νυν σκατά. Μορφασμός ανικανοποίησης. Ωραίο τραγούδι στα ηχεία, κουνάει ρυθμικά κεφάλι. Μουρμουρίζει στίχους. Τσιγάρο σκατά στριμμένο μετακομίζει από τα δάχτυλα στο στόμα. Τραμπάλα τσιγάρου με τα χείλια. Πρώτη απόπειρα ανάφλεξης τσιγάρου: απέτυχε, σόρι, τράι εγκέν. Προσοχή αποσπάται προσωρινά από φιστίκι. Δι λαστ φιστίκ. Ψίχουλα στην ποδιά. Εκτοπίζει με χέρι. Κουτουλάει ακούσια σε ξένο γόνατο. Αγγίζει. Νιώθει. Μεγάλη πούστρα η ειρωνεία της τύχης. Σηκώνει βλέμμα, συναντάει βλέμμα, won't look away if you don't look away No.3, υπόσχεται, δεν αθετεί, κρατάει για πάντα. Αναπόφευκτο. Αναπάντεχο. Υπομένει. Υποφέρει. Αηδιαστικά ευτυχής. Ειρωνικά ατυχής. Δεύτερη προσπάθεια ανάφλεξης του σκατά στριμμένου τσιγάρου: απέτυχε, σόρι, τσεκ γουίθ δι μανιουφάκτουρερ. Βλέμματα παραμένουν διασταυρωμένα. Λεπτό περνά μετά από τρεις ώρες. You looked away first. Τραβάει βλέμμα. Αναζητά αναπτήρα. Εντοπίζει δεύτερο αναπτήρα. Πορτοκαλής φωσφοριζές. Αλφάδι ζωγραφισμένο με στυλό. Στραβό χαμόγελο. Τσιγάρο σκατά στριμμένο κάνει τραμπάλα στα χείλη. Δοκιμή αναπτήρα στον αέρα. Φλόγα. Τσιγάρο σκατά στριμμένο τραμπαλίζει αγέρωχο. Σηκώνει βλέμμα, δεν διασταυρώνει, καρφώνει βλέμμα. Won't look away even if you stare back. Αναπτήρας πλησιάζει απειλητικά αφελές, σκατά στριμμένο τσιγάρο που τραμπαλίζει. Τσιγάρο εμφανίζει χαρακτηριστικά πόθου προς ανάφλεξη. Βλέμματα διασταυρώνονται επιτυχώς, αναπτήρας πραγματοποιεί θαυματουργό ελιγμό τελευταία στιγμή, αποφεύγει σκατά στριμμένο τσιγάρο που τραμπαλίζει. Στρέφεται έναντι ματιών.
  Προσπάθεια ανάφλεξης οφθαλμών άκρως επιτυχής.
  Προσπάθεια νίκης έναντι σκότους άκρως ανεπιτυχής.
  Πρωταγωνιστής αηδιαστικά ευτυχής.
  Ειρωνικά ατυχής.
  Ειρωνεία της τύχης μεγάλη πούστρα.
  Δι εντ.
 
  

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

"Σε τελική ανάλυση, η ζωή είναι μια στιγμιαία αναλαμπή μέσα σ' ένα σύμπαν που δεν έχει τα εφόδια να τη συντηρήσει. Είναι μια προσωρινή ασυμβατότητα. (...) Η ζωή είναι περιφρόνηση του νόμου. Και το γεγονός ότι είναι μάταιη αυτή η περιφρόνηση δεν την κάνει λιγότερο σημαντική."

                                                                                                                                    Mark Rowlands, Τρέχοντας με την αγέλη 

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014


   Πρέπει να κοιτάς τη μούρη σου στον καθρέπτη όταν παίρνεις τα χάπια. Με αυτόν τον κανόνα ζω. Να κοιτάς τη μάπα σου στον γαμωκαθρέπτη και να σου μιλάς. Να σε βλέπεις που καταπίνεις τα χάπια. Να κοιτάς το λαρύγγι σου στον αντικατοπτρισμό σου και να τα φαντάζεσαι να ταξιδεύουνε τον φάρυγγα, να περνάνε δίπλα απ' την καρδιά και τα πνευμόνια και δεν ξέρω και γω τι άλλο και να φτάνουνε στην κοιλιά σου. Να τα νιώθεις ενώ διαλύονται σιγά σιγά στο στομάχι σου και να αισθάνεσαι τις ουσίες να εισχωρούν στο αίμα σου και να ταξιδεύουν στο κεφάλι· να τις ακούς ενώ τις απορροφούν οι νευρώνες σου. Να είσαι σίγουρος πως είναι εκεί και σε κρατάνε στα συγκαλά σου και δεν βγαίνεις πια με μια αξίνα μες στο βράδυ να σφάζεις κόσμο. Αστειεύομαι, αυτό δεν το έκανα ακόμα. Πλησίασα όμως. Σχεδόν οικειοθελώς. They made me do it. Η ενοχή, κατάλαβες; Η ενοχή. Μόνο που στην περίπτωσή μου η ενοχή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία -παραδόξως- απενοχοποιητική δικαιολογία που κατασκεύασα, ρίχνοντας σ' αυτήν το φταίξιμο για όλες μου τις πράξεις. Γιατί, προφανώς, κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να κάνεις κάτι. Όχι χωρίς την εν μέρει συναίνεσή σου. Κάπου εδώ τα 'μπλεξα εγώ. Γιατί, απ' τη μία, δεν φταίω, σωστά; Με ανάγκασαν να το κάνω. Απ' την άλλη, φταίω, σωστά; Γιατί το έκανα. Και τους επέτρεψα να με αναγκάσουν να το κάνω. Και ένιωσα ένοχος επειδή τόλμησα να σκεφτώ να μην το κάνω.
   Ήθελα να το κάνω, κατάλαβες, αυτό σκέφτομαι και με προβληματίζει. Ήθελα. Έλεγα πως δεν ήθελα γιατί ήξερα πως δεν έπρεπε. Δημιούργησα την ενοχή για να αιτιολογήσω την πράξη μου, κατάλαβες; Αυτό σκέφτομαι και με προβληματίζει ακόμα πιο πολύ.
    Αυτό το κάνεις, όμως, ε; Συνέχεια δεν το κάνεις; Όλοι δεν το κάνουν; Συνέχεια προφασίζεσαι μαλακίες για να κάνεις άλλες μαλακίες. Βέβαια, δεν είναι το ίδιο, ε; Γιατί οι νορμάλ άνθρωποι δεν θα είχαν τη θέληση να κάνουν κάτι τέτοιο, σωστά; Γιατί κανείς δεν βγαίνει απ' το σπίτι του κουβαλώντας μια αξίνα με πρόθεση να σφάξει κόσμο. Αστειεύομαι πάλι, είπαμε, αυτό δεν το έκανα ακόμα. Πλησίασα όμως, το είπαμε και αυτό. Γι' αυτό συμφώνησα να πάρω χάπια. Για να γίνω νορμάλ άνθρωπος και να έχω νορμάλ ζωή. Αυτό μετράει. Να χωράς. Πριν δεν χωρούσα. Τώρα χωράω. Το θέμα είναι ότι δεν είμαι εγώ. Συνεπώς, δεν χωράω Εγώ. Χωράω εγώ όμως. Κατάλαβες; Κι αυτό το σκέφτομαι πολύ και με προβληματίζει.
    Αλλά είμαι πολύ πιο ήρεμος. Πολύ. Στ' αλήθεια. Μου έφυγαν και οι πονοκέφαλοι. Και δεν φοβάμαι. Ούτε νιώθω ένοχος. Και κάνω ό,τι γουστάρω εγώ. Αλλά όχι Εγώ. Κατάλαβες; Δεν κατάλαβες. Ούτε εγώ κατάλαβα.
    Πάντως, όπως και να 'χει, πρέπει να κοιτάς τη μούρη σου στον καθρέπτη όταν παίρνεις τα χάπια. Να σε κοιτάς και να ξέρεις ότι με 'σένα κάτι δεν πήγε καλά, γι' αυτό σε στριμώξανε στη μέση και σου δώσανε να καταπίνεις αυτές τις μαλακίες. Μπας και πάρει το σωστό δρόμο αυτό το κάτι που δεν πήγε καλά. Να θυμάσαι ότι εσύ δεν είσαι Εσύ. Ότι αν δεν τα καταπιείς μια φορά θα γίνεις Εσύ. Αλλά ο Εσύ δεν ταιριάζει εδώ· αυτό πρέπει να το θυμάσαι πιο πολύ απ' όλα όταν κοιτάς τον καθρέπτη. Ο Εσύ δεν χωράει στην ζωή και τα ρούχα σου. Ο Εσύ δεν χωράει, τελεία και παύλα. Και πάνω απ' όλα, ότι εσύ δεν συμπαθείς τον Εσύ. Ότι ο Εσύ δεν έχει κάνει τίποτα από μόνος του αλλά σ' έχει βάλει να τα κάνεις όλα εσύ.  Πρέπει λοιπόν να τα καταπίνεις τα χάπια. Και να κοιτάς τον καθρέπτη. Και να θυμάσαι τον Εσύ.
    Και να του μιλάς. Πρώτος εσύ· κάτι που πριν τα χάπια δεν συνέβαινε ποτέ. Να του μιλάς. Και να μην τον ακούς να απαντάει. Αυτό είναι το γαμάτο.