Θυμίζεις μια μικρή κυρία που όλο ξεχνάω το όνομά της

 Σπάστε την, σπάστε την τη γαμημένη την πόρτα, σπάστε την να μπουκάρει μέσα η θλίψη με τα μαύρα της ρούχα να σταματήσει να χορεύει και να κουλουριαστεί στη μέση του δωματίου σαν το μαύρο σκυλί που κάποτε είχα, να κουλουριαστεί και να μην φεύγει, να την πάρει ο ύπνος στο κόκκινο χαλάκι μου, ταιριάζει ωραία, το κόκκινο με το μαύρο. Σπάστε την την κωλόπορτα, αφού το βλέπετε, δεν θα φύγει αν δεν την σπάσετε, ε, σπάστε την, να σταματήσει να μας τυρρανάει, να νομίζουμε για μια στιγμή πως την έκανε τελικά, πως βαρέθηκε να χτυπάει τοκ τοκ, είναι κανείς μέσα, και έφυγε, επιτέλους. Σπάστε την γιατί δεν πάει άλλο. Σπάστε την, αυτή δεν έχει χέρια και δεν μπορεί να την σπάσει, μόνο φωνή έχει, φωνή και μάτια και αυτιά, και γι' αυτό λέει, έχω αυτιά και ακούω, ή, έχω μάτια και βλέπω, βλέπω και ακούω τι θες και τι σου λείπει. Σπάστε την γαμώ το στανιό μου. Σπάστε την, δεν το αντέχω άλλο. Να μπει μέσα, να πάρει τη μορφή της, τη μορφή εκείνης που μου λείπει πιο πολύ, να γίνει αυτή, εκείνη, να την έχω μέσα στο δωμάτιό μου, αυτήν, τη μορφή της, και να πλησιάζει προς εμένα χαρούμενη, να με αγκαλιάσει και να τη φιλήσω παθιασμένα και να της πω πόσο μου έλειψε, κι ύστερα να κάνουμε έρωτα, έρωτα, όχι σεξ, έρωτα, να κάνουμε έρωτα. Και να πλημμυρίσει αγάπη το δωμάτιο, και απ' την πολλή ζωντανή αγάπη η θλίψη θα σηκωθεί να φύγει. Ζωντανή αγάπη, που να χτυπάει στις καρδιές μας, να τη νιώθουμε μέσα στο δωμάτιο, υπαρκτή, να ανταποδίδεται. Απ' αυτήν την πολλή ζωντανή αγάπη η θλίψη θα σηκωθεί να φύγει γιατί δεν θ' ανήκει πια εδώ. Το δωμάτιο γέμισε και δεν χωράτε πια, μις θλίψη. Και να 'ρθει η ευτυχία να πάρει τη θέση της. Ίσως η θλίψη η ίδια ν' αλλάξει τ' όνομά της σε Ευτυχία, ναι, ναι, αυτό θα 'θελα να συμβεί. Όχι το άλλο. Και να κάνουμε λοιπόν έρωτα, και μέσα σ' αυτόν τον έρωτα αυτή να φωνάζει τ' όνομά μου, κι εγώ το δικό της, να μην μιλάμε, να μην συζητάμε, να μην μάθω πού ήταν χαμένη τόσο καιρό και με πόσους πήγε στο μεταξύ, να μην μάθω ποτέ, να ζω στην άγνοια του έρωτα, χαμένος μαζί της, να φωνάζουμε ο ένας το όνομα του άλλου, να κάνουμε έρωτα, να κοιταζόμαστε, να φιλιόμαστε, και να φωνάζουμε ο ένας το όνομα του άλλου, έτσι απλή και συναρπαστική να είναι η αγάπη μας. 
  Σσσσς, θα μου πει, σσσς, θα μας ακούσουν! 
  Ποιος να μας ακούσει, μωρέ Ζωή, θα της πω εγώ.. Μην ανησυχείς, το κεφάλι μου είναι καλά εντοιχισμένο.. Δεν βγαίνουν οι σκέψεις παραέξω..