Έλα. Έλα, εγώ είμαι. Εε, πήρα να σου πω, ξέρεις, αν θες, ρε παιδί μου, αν βαριέσαι, που θα βαριέσαι δηλαδή, σε ξέρω εγώ εσένα, τέτοια ώρα θα βλέπεις κανένα ανιαρό σήριαλ στην τηλεόραση, δηλαδή η τηλεόραση θα είναι ανοιχτή κι εσύ θα την κοιτάζεις αλλά δεν θα βλέπεις πραγματικά αυτήν, θα σκέφτεσαι άλλα πράγματα, σε ξέρω εγώ εσένα, τέλος πάντων, τι έλεγα, α.. Αν δεν βαριέσαι ρε παιδί μου, να πάμε για κανένα καφέ. Να τα πούμε. Ξέρεις. Όπως παλιά που τα λέγαμε με τις ώρες. Έλεγα να, εεε,  να πάμε στο Cine Studio να δούμε καμιά, εεε, καμιά ταινία μωρέ, μπορεί να 'χει και καμιά συναυλία να ακούσουμε και λίγο..λίγο μουσικούλα. Φέρνει καλά συγκροτήματα στο Cine Studio... Όχι για κανένα άλλο λόγο, δηλαδή, άμα δεν θες δεν πάμε στο Cine Studio, όπου θες πάμε αρκεί να πάμε μαζί ρε παιδάκι μου, παρεούλα, ξέρεις, να πούμε καμιά μαλακία να περάσει.. να περάσει η ώρα, δηλαδή σε πήρα γιατί τόσο καιρό η ώρα δεν περνάει, ρε μαλάκα. Δεν περνάει. Πώς να το κάνουμε. Ε, και μου τύχανε εκεί πέρα και δύο δωρεάν κουπόνια για σινεμά.. Στα δύο το ένα δώρο. Ε, και όταν μου λένε δύο εμένα, όταν μου λένε δηλαδή, να πάρω άλλο ένα άτομο μαζί μου, ε, εσένα σκέφτομαι πρώτα, λέω, δηλαδή, από μέσα μου εγώ, κάτσε να σε πάρω να δω πού είσαι, άμα θες να.. να έρθεις μαζί μου.. Δεύτερο πρόσωπο χρησιμοποιώ και μέσα στο μυαλό μου, σαν να σου μιλάω ένα πράγμα.. Κάτσε να σε πάρω να δω πού είσαι, ή, τι να κάνεις τώρα, ή, πού να είσαι τώρα, ή, γιατί δεν σηκώνεις το κινητό σου. Σου μιλάω και μέσα στο κεφάλι μου. Μην φανταστείς τίποτα τρομερό, με όλους το κάνω, είναι μια κακή συνήθεια μωρέ, απ' αυτές τις πολλές που είχα, μαζί με το κάπνισμα και το πιοτό και όλα αυτά πάει και το β' ενικό στις σκέψεις μου. Άμα θες, λοιπόν, πάμε στο.. στο τέτοιο, το.. ναι, στο Cine Studio. Άμα θες πάμε. Να δούμε καμιά ταινία που είπα, να φάμε κάνα ποπκορν, να σηκωθείς εσύ στη μέση της ταινίας να πας να πάρεις νερό γιατί το αλάτι σε διψάει, και μετά να γυρίσεις, να έχεις χάσει όλο το καλό μέρος της κωλοταινίας και να αρχίσεις να με πρίζεις με το μπλα μπλα σου, και τι έγινε και πώς έγινε και τι έχασα και πες ρε παιδί μου, πες, γιατί δεν μου λες. Και να σου λέω εγώ, σκάσε, σκάσε να δω τη συνέχεια και θα σου πω μετά στο διάλειμμα, σκάσε. Αν και, τώρα πια, στο σινεμά δεν έχει διάλειμμα. Το κόψανε. Δεν πειράζει. Θα βρω κάτι άλλο να σου λέω για να στη σπάσω. Και άμα τελειώσει η ταινία, πάμε απέναντι, στο ζαχαροπλαστείο, να πάρουμε στο χέρι μία τουρτίτσα, ή ένα μιλφέιγ, ή μια τάρτα, ένα κάτι, ένα γλυκό, να γλυκαθεί το μέσα μας, γιατί εσένα σου άνοιγε πάντα η όρεξη για γλυκό μετά τα ποπ κορν και εγώ δεν έλεγα όχι. Να πάρουμε το γλυκάκι μας και να πάμε να κάτσουμε στο παγκάκι μπροστά εκεί, να 'ναι γύρω στις μία το βράδυ, και να τρώμε, και να γελάμε, και να τρώμε.. Και να λερώνεσαι εσύ με σοκολάτα και να γελάω εγώ με τη μούρη σου. Και να γελάω εγώ, και να πειράζεσαι εσύ.. Κι έπειτα να σε πιάσει κατούρημα γιατί ήπιες όλο το νερό του Βόσπορου στο σινεμά για να ξεπλύνεις το στόμα σου απ' το αλάτι του ποπ κορν, και να φεύγεις ένα λεπτό να γυρίσεις πίσω στο Cine Studio να ρίξεις ένα κατούρημα να ξαλαφρώσεις, ε, και στο δρόμο να σταματάς για να πάρεις νερό απ' το περίπτερο απέναντι, και να γυρνάς να με βρεις στο παγκάκι με δύο σακούλες πράγματα, που θα είναι τα πάντα εκτός από νερό. Και να τρώμε πάλι, και να γελάμε πάλι, και να μου κράζεις εσύ τους γονείς σου για πλάκα, και να σου κράζω εγώ τον αδερφό μου πάλι για πλάκα, κι έπειτα να γυρνάει στο σοβαρό.. Και να κατεβάζεις εσύ το βλέμμα και να μου μιλάς αληθινά, και να σε κοιτάζω εγώ στα μάτια και να σ' ακούω αληθινά. Και να μην γελάμε πια, αλλά να περνάμε ακόμα καλά. Να μην γελάμε πια, αλλά η ώρα ακόμα να περνάει, όπως περνούσε και τότε. 
  Ένα τέτοιο πράγμα θέλω ρε μαλάκα. Αλλά πού; Πού; Αφού δεν το σηκώνεις το γαμίδι, να σου μιλήσω, δεν το σηκώνεις, και με κάνεις να σου αφήνω τέτοια μηνύματα στον τηλεφωνητή, δεν το σηκώνεις, μα δεν είσαι σπίτι σου καν τώρα, και το περίπτερο δίπλα στο Cine Studio έκλεισε, και το ζαχαροπλαστείο άλλαξε ιδιοκτήτη και φτιάχνει σκατά γλυκά, σαν χώμα ένα πράμα, και οι ταινίες που έχει το σινεμά είναι το ίδιο σκατά, και το νερό δεν είναι το ίδιο γλυκό με τότε και η μουσική του σήμερα είναι κι αυτή σκατά, όσο σκατά όσο ποτέ, δηλαδή, βασικά, το Cine Studio ακόμα γαμάτους μουσικούς φέρνει, αλλά εμένα δεν μ' αρέσουνε πια ρε παιδί μου αυτοί, τι να τους κάνω, δεν είσαι κι εσύ εκεί μαζί μου να τους ακούσουμε παρέα.. Τι να τους κάνω άμα δεν είσαι εσύ να τους ακούσουμε παρέα.. Να χορέψουμε τουίστ και να σε κεράσω μπύρες.. Πού να τα βρω τώρα όλα τα ωραία αφού χαθήκανε ρε μαλάκα; Πού; Πού στο διάολο; Και ξέρεις κάτι, μέχρι και το παγκάκι ξηλώσανε, το ξηλώσανε για να πλατύνουνε το δρόμο, γαμώ τα σπίτια τους πια, μέχρι και το παγκάκι μας ξηλώσανε, πέρασα μια μέρα και απλά δεν ήταν εκεί, λες και δεν ήτανε ποτέ εκεί, έφυγε.. Και εγώ τώρα που χάθηκε και το παγκάκι, τι έχω να σε θυμάμαι; Τι έχω να μου επιβεβαιώνει πως ήσουνα εδώ κάποτε; Ε; Εεεεεε;;;;;;
   Ξέρεις τι. Μάλλον που θα 'ρθω να σε βρω. Εύκολο θα 'ναι. Πόσο κοστίζει ένα ταξίδι από εδώ μέχρι εκεί που είσαι εσύ; Ένας θάνατος δρόμος.. 

and these feelings won't go away

they've been knockin' me sideways

I keep thinking in a moment that
time will take them away