Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Δεν είμαι κανενός

  Κανενός· δεν είμαι κόρη του πατέρα μου ούτε της μάνας μου, δεν είμαι φίλη του φίλου μου, δεν είμαι γκόμενα του γκόμενού μου, δεν είμαι αφεντικό του σκύλου μου, όχι απλά δεν είμαι κανενός με την έννοια πως δεν ανήκω σε κανένα, όχι, δεν είμαι κανενός με την έννοια πως δεν είμαι τίποτα σε κανένα, δεν χρωστάω σε κανένα και δεν μου χρωστάει κανείς, είμαι ιστιοφόρο με σχισμένα πανιά και δίχως επιβάτη· η μοίρα μου είναι ακαθόριστη και περιμένει να μάθει απ' τον Ποσειδώνα, μα όπως και να 'χει είμαι πλοίο ακυβέρνητο, δεν έχω στόχο και ούτε λόγο να μη βυθιστώ, να μην ριζώσω στον πάτο του ωκεανού. Ίσως τελικά και αυτός να 'ναι ο στόχος μου, να γίνω άλλο ένα ναυάγιο, ένα πλοίο σακατεμένο, μία σκουριά στον πάτο της θάλασσας, ένα ξένο σώμα που με τον καιρό θα κάνει δικό της· θα με τυλίξουν τα φύκια και οι θαλάσσιες πρασινάδες, θα με κατοικήσουν ροφοί και ξυφίες και πλαγκτόν και πεταλίδες και γοργόνες και σμέρνες, θα γίνω κάτοικος ενός άλλου κόσμου, δεν θα 'μαι πια ούτε μετανάστης ούτε επισκέπτης ούτε τουρίστας · θα είμαι θαλλάσιο ων· έτσι κι αλλιώς δεν χρωστάω σε κανένα και δεν είμαι κανενός, κάνω ό,τι θέλω, πάω όπου θέλω, είμαι πλοίο ελεύθερο· και πλοίο ακυβέρνητο. Επιπλέω στην επιφάνεια των ονείρων μου και αγναντεύω το μπλε τους χρώμα από ψηλά, το μπλε χρώμα αυτό που όσο βαθαίνει τόσο σκουραίνει, και με παρασέρνουνε οι ανέμοι προς όποια πλευρά και να 'ναι· δεν αγκυροβολώ, δεν υπάρχει άνθρωπος να ρίξει την άγκυρά μου για μένα, δεν αγκυροβολώ, λοιπόν, μόνο ίσως και να μείνω στάσιμο αν κάνει μπουνάτσα και πέσει ο αέρας, άμα ξεφύγω απ' το ρέμα ίσως να σταθώ για λίγο μα και πάλι όχι από επιλογή μου. Είμαι πλοίο ελεύθερο · πλοίο ακυβέρνητο. Κι ίσως μια μέρα με βουλιάξουνε τα κύματα, κι άμα το κάνουνε, δεν θα 'ναι από κακού.. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου