Στην αρμονία

  Κίτρινα εσωτερικά φώτα λεωφορείου αντανακλούν πάνω στα πράσινα καθίσματα ενώ έξω απ' τα τζάμια ο ήλιος πέφτει πίσω απ' τη θάλασσα και κανείς δεν ανησυχεί γιατί ξέρουμε όλοι πως θα 'χει γυρίσει σε 12 ώρες, και στον ουρανό χορέυουνε χρώματα μπλε, μωβ και πορτοκαλί. Όλα αυτά εγώ τα βλέπω μέσα απ' τα τζάμια του λεωφορείου, και τα μαλλιά μου μυρίζουνε πάλι αλμύρα και είναι το σώμα μου ακόμη βρεγμένο μα δεν κρυώνω, και κοιτάζω έξω απ' τα τζάμια και ξέρω πως ούτε έξω θα κρυώνω, πως το κρύο τελείωσε, πάει, πέρασε. Στ' αυτιά μου ακουστικά μα νιώθω πως όλου του κόσμου τα μυαλά χορεύουν στην ίδια μουσική με τη δική μου, νομίζω οι σκέψεις ξετρυπώσανε απ' τ' αυτιά και τη μύτη και το στόμα και τα μάτια και πετάνε τώρα σε όλο το λεωφορείο, κυκλοφορούν, αεράτες. Έχουνε βγάλει και μια φραπεδιά απ' την τσέπη και την έχουν αράξει στις γωνίες. Απ' έξω απ' τα τζάμια βλέπω τη θάλασσα, αυτή που δεν θα σταματήσει ποτέ να κινείται, να τώρα μια έτσι θα κάνει το λεωφορείο, μια λάθος στροφή και θα τουμπάρουμε και θα πέσουμε όλοι μέσα στο νερό. Θα γίνει το λεωφορείο υποβρύχιο. Στέκομαι πάνω σε τέσσερις ρόδες που γυρίζουνε. Ρόδες που γυρίζουνε. Ρόδες είναι και γυρίζουνε. Κίτρινα εσωτερικά φώτα λεωφορείου που χαμηλώνουνε όσο περνά η ώρα και μας κρύβεται κι άλλο ο ήλιος. Τρεχάτε, τρεχάτε να τον προλάβουμε να μην βραδιάσει, να μείνουμε πάντα παγωμένοι στο μπλε και μωβ και πορτοκαλί, να θαυμάζουμε μέσα απ' τα τζάμια και αν μας κάνει κέφι να τα σπάσουμε τα κωλότζαμα και να βγούμε έξω να πιούμε τα χρώματα. Ό,τι θέλετε να κάνουμε. Γιατί κάνει ζέστη και νιώθω την αλμύρα. Αλληλούια. Άμα δεν έχεις άνοιξη, κλέψε λίγη απ' τον κόσμο, κλέψ' τηνα και βαλ' τηνα στον καθημερινό πρωινό σου καφέ, διάλυσέ τη σε λίγο νερό και πιες την ,σαν το ντεπόν το δυαλιόμενο. Μια καλή, μιαν ανάποδη, έτσι να κυλά η ζωή μας, σαν τις ρόδες του λεωφορείου, απλοϊκά. Αρμονικά. Αλληλούια. Αλληλούια.