Είμαι ένα γραμματόσημο. Ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα του είδους μου. Καταταγμένο, καταχωνιασμένο σε μια ηλίθια συλλογή με γραμματόσημα. Είμαι από αυτά που απέσυραν απ'την κυκλοφορία και τα έκαναν στολίδι. Γιατί; Έλα ντε. Ανιαρή η ζωή εδώ , στη συλλογή. Δεν ταξιδεύω πια και δεν βλέπω κόσμο. Όχι πως έκαμα και κάνα τρομερό ταξίδι όταν κυκλοφορούσα. Απ'το εργοστάσιο στο ταχυδρομείο κι απ'το ταχυδρομείο κολλημένος σ'ένα γράμμα. Εκεί, δε, στάθηκα τυχερός. Γιατί ενώ άλλοι φίλοι μου ήταν κολλημένοι σε λογαριασμούς εφορίας, αναγκελείες θανάτου και διαφημιστικά τραπεζών, εγώ ήμουν περήφανος να στολίζω ένα μοναδικό γράμμα. Δεν γνωρίζω τι έλεγε. Γνωρίζω μονάχα πως το χαρτί ήταν αρωματισμένο, και ο αποστολές κι ο παραλήπτης μοιράζονταν το ίδιο επίθετο. Γνωρίζω πως έφυγα από εμπόλεμη ζώνη κι έφτασα σε πόλη με ειρήνη.
Και να πως έφτασα εδώ: ο παραλήπτης με φύλαξε. Με φιλούσε όταν φιλούσε και το γράμμα. Γιατί, με είχε αγγίξει, λέει, ο αποστολέας. Γι'αυτό μ'αγαπούσε. Ζούσα σ'ένα συρτάρι για καιρό. Μια μέρα μετακομίσαμε. Άκουσα πως τα πράγματα θ'αλλάξουν. Πως ο παραλήπτης έπρεπε να πετάξει το γράμμα,ή, καλύτερα, να το κάψει. Γιατί αλλιώς ο αποστολέας θα έπεφτε θύμα δολοφονίας. Πέταξε το γράμμα, μα φύλαξε εμένα. Και ζούσα ξανά σ'ένα συρτάρι, σ' άλλο σπίτι, σ'άλλη πόλη. Μια μέρα με βρήκε μια γυναίκα. Ρώτησε τον παραλήπτη τι κάνω εδώ. Ο παραλήπτης απάντησε πως μάλλον θα παράπεσα. Με πέταξαν στα σκουπίδια. Νόμιζα πως η ζωή είχε τελειώσει, όμως το ίδιο βράδυ, ο παραλήπτης ήρθε και μ'έβγαλε απ'τα σκουπίδια και με φύλαξε ξανά. Σ'ένα βιβλίο αυτή τη φορά. Στο ίδιο που είμαι τώρα. Έκανε συλλογή γραμματοσήμων με αρχή εμένα. Κι είμαι περήφανο γ'αυτό. Για να με καλύψει θα το 'κανε, μάλλον. Επειδή μ'αγαπούσε. Επειδή με είχε αγγίξει ο αποστολέας.
Μα γιατί να μην το ξέρει εκείνη η κοπέλα που με βρήκε; Γιατί να μην της πει την ιστορία; Να την ακούσω κι εγώ, επιτέλους; Γιατί τώρα να έχουν περάσει δυόμιση χρόνια που μένω καταχωνιασμένος εδώ, γιατί αυτή η συλλογή με γραμματόσημα να 'χει γίνει η πιο γνωστή σ'όλη την πόλη, γιατί να έρχονται άνθρωποι να μας φωτογραφίζουν, κοιτάζοντας με δέος την περίφημη συλλογή;
Και γιατί κάθε φορά να λέει πως είμαστε όλα αγοραστά; Εγώ δεν είμαι αγοραστό.
Για να κρυφτεί κι ο ίδιος ανάμεσά μας, μάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου