Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

απόσπασμα από το βιβλίο "η γιορτή της ασημαντότητας"

"Από καιρό ήθελα να σου μιλήσω για κάτι. Για την αξία της ασημαντότητας. Εκείνη την εποχή σκεφτόμουν κυρίως τις σχέσεις σου με τις γυναίκες. Κι ήθελα να σου μιλήσω για τον Κακλίκ. Τον μεγάλο μου φίλο. Δεν τον γνωρίζεις. Ξέρω. Ας τ' αφήσουμε. Τώρα την ασημαντότητα την βλέπω κάτω από εντελώς διαφορετικό πρίσμα, κάτω από ένα πιο δυνατό, πιο αποκαλυπτικό φως. Η ασημαντότητα, φίλε μου Ντ' Αρντελό, είναι η ουσία της ύπαρξης. Είναι μαζί μας παντού και πάντοτε. Είναι παρούσα ακόμα και εκεί που κανένας δεν θέλει να τη δει: στις φρικαλεότητες, στις αιματηρές μάχες, στις μεγαλύτερες δυστυχίες. Συχνά χρειάζεται θάρρος να την αναγνωρίσουμε μέσα σε τόσο δραματικές συνθήκες και να την πούμε με τ' όνομά της. Αλλά το θέμα δεν είναι απλώς να την αναγνωρίσουμε, πρέπει να την αγαπήσουμε την ασημαντότητα, πρέπει να μάθουμε να την αγαπάμε. Εδώ, σ' αυτό το πάρκο, μπροστά μας, κοίτα, φίλε μου, είναι παρούσα σ' όλο της το μεγαλείο, μ' όλη της την αθωότητα, μ' όλη την ομορφιά της. Ναι, την ομορφιά της. Όπως το 'πες κι εσύ ο ίδιος: η τέλεια και απολύτως άχρηστη ζωντάνια.. τα παιδιά που γελούν.. χωρίς να ξέρουν γιατί, δεν είναι όμορφα όλα αυτά; Μύρισε, Ντ' Αρντελό, μύρισε, φίλε μου, αυτήν την ασημαντότητα που μας περιβάλλει, είναι το κλειδί της σοφίας, είναι το κλειδί της ευδιαθεσίας.."



Μιλάν Κούντερα, η γιορτή της ασημαντότητας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου