Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Κι όλο το βράδυ ευχόμουν, "Αχ ας μην ξημερώσει, μην ξημερώσει, μην ξημερώσει ποτέ".. κι όταν ήρθε το πρωί, κατάλαβα πως είχα σπαταλήσει, έτσι απλά, μια γλυκιά νύχτα, που όμοιά της δεν θα ξαναερχόταν. 



Μα η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει, 
να το θυμάσαι, μικρή μου καρδιά,
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει..
πάντα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου