Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

η τελευταία βόλτα της σούζαν (ή: ντέιντριμ για μια μάσκα οξυγόνου)

έγινε βράδυ, με την πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη, στην θέση του συνοδηγού. Τα πόδια στο παμπρίζ και το παράθυρό της κατεβασμένο. Οι σταγόνες πέφτανε πάνω στο παντελόνι της, όλο το δεξί πόδι ήτανε μούσκεμα. Το βόλιουμ στο 48. Η τελευταία βόλτα της Σούζαν έγινε χωρίς λόγια. Πίσω απ' το χειρόφρενο στερεωμένα δύο πλαστικά ποτήρια καφέ, άδεια πλέον. Τα καλαμάκια χόρευαν στις στροφές. Στο κεφάλι γυαλιά ηλίου. Η τελευταία βόλτα της Σούζαν κράτησε όσο ένα μεγάλο, τεντωμένο μεσημέρι. Σε έναν δρόμο φαρδύ, στο κέντρο λευκή, διακεκομμένη γραμμή. Μόνο φως οι προβολείς του αυτοκινήτου. Στην τελευταία της βόλτα, η Σούζαν μίλησε μόνο για να παραπονεθεί παιχνιδιάρικα πως την ενοχλούσε στο λαιμό η ζώνη όπως την φορούσε. Και χαμογέλασε μόνο πατώντας το κουμπί που την απελευθέρωνε πια απ' αυτήν την ενόχληση. Ο δρόμος ακόμη φαρδύς. Και το βόλιουμ στο 48. Όσο πήγαινε, δηλαδή. Οι υαλοκαθαριστήρες συγκεντρωμένοι στην παλινδρομική τους κίνηση. Έβγαλε το κεφάλι της έξω απ' το παράθυρο. Η Σούζαν. Τον αέρα τον κόβαμε στη μέση, και τα μαλλιά της Σούζαν τα τραβούσε αυτός προς τα πίσω, για εκδίκηση. Μούσκεμα, μούσκεμα, όλο το πρόσωπο, τα μαλλιά, η μπλούζα, όλη μούσκεμα. Και το δεξί της πόδι. Έκατσε πάλι στη θέση της. Έκλεισε το παράθυρο. Πανέμορφη. Η τελευταία βόλτα της Σούζαν έγινε με τα πρόσωπά μας μαλακά. Μακαλωμένα. Ο κόσμος είχε πια πάψει να υπάρχει. Στην τελευταία της βόλτα, η Σούζαν με χάιδευε γλυκά στον αυχένα ενώ οδηγούσα. Η βροχή έπεφτε, το αμάξι με ταχύτητα στο φαρδύ δρόμο. Με τη λευκή γραμμή. Τη διακεκομμένη. Με το βόλιουμ στο 48. Στην πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη, ένα βράδυ. Το ένα χέρι της στο τζάμι, και τ' άλλο στον αυχένα μου. Τα πόδια πια κάτω. Η Σούζαν. Στην τελευταία της βόλτα. 
 Στην επιστροφή, δεν ήταν πια μαζί μου. 


( https://www.youtube.com/watch?v=NzoAwcg0gsQ )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου