τόξικ

κι έτσι παραδώθηκε αυθάδως στον αυνανισμό της 
πριν καν το συσσωρευμένο δάκρυ κυλίσει στο μάγουλο
όπως ακριβώς κάθε έκφυλη ψυχή θάβεται εκούσια 
στην αγκαλιά της πρόσκαιρης ηδονής
στήνοντάς την οχυρό 
μεταξύ εαυτού και καθρέπτη
και απ' τις πηγές της ποτίζοντας 
την ανυπέρβλητη λήθη

για ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται

 "Τραγουδά κάτω απ' τα δέντρα" διάβαζα στα γράμματα που 'τανε χαραγμένα στο κλαδάκι που μου χάρισε. Το 'κλεισα στην παλάμη μου κι άφησα να γίνει η ψυχή μου. Κι έτσι, όσα τα λιθάρια που κρεμούσανε τα χρόνια στην πλάτη μου, τόσα και τα τραγούδια που γεννούσα στο δρόμο, να γίνουνε συντρόφια μου. Ήτανε τα τραγούδια μου μαύροι λύκοι και διώχνανε μακριά τους γδάρτες των ονείρων· ήτανε και κατάλευκα σκυλιά, να φέρνουν σιμά μου όσα μ' αξίζαν καλοκαίρια.. Έτσι χάθηκα, κι εγώ, κάποτε, σ' ένα μουσικό κοχύλι· οι μέρες μου πνιγίκανε στις αέναες παλινδρομικές κινήσεις· ήτανε η ζωή μου, λες, μια τραγική ομορφιά. 


Και τα τραγούδια μου βαφτίστηκαν στη μελαγχολία της ευτυχίας.